ما “مـــرد” هستیم! دستــــانمان از تو زِبرتر و پهن تر است! صورتمان ته ریشى

دارد! گاهی دلگیر از بی وفایی ها، اما دلمان دریــــاست! جـــاىِ گریـــــه کردن به

بالکن می رویم و آب و هوائی عوض می کنیم! ما با همــــان دستان پهن و زبر، تو را

نوازش می کنیم! دریایی از گرفتاری هم باشیم، ولی… با همان صورت ناصاف و ناملایم تو

آنقدر پول و ماشین و ثـــــروتمان را”نسنج”، فقط به ما “دلت را بده” تا زمین و زمان

را برایت بدوزیم…